ks. Maciek

Krzyż jaki niesie misjonarz - krzyża samotności własnych słabości
A po co ? Gdy zostajesz przybity do krzyża zło przegrywa. Przez mękę Jego i krzyż idziesz do chwały Zmartwychwstania.
Niech mnie więc Bóg tak prowadzi. Co będzie kolejnym etapem? Nadzieja zawieść nie może

Nauka życia to coś więcej niż się spodziewałem.
Zawsze uczono nas jakimi mamy być księżmi - rozumiesz że mamy się porządnie zachowywać żeby Kościół miał z nas pożytek. Ale w zamian nie otrzymaliśmy nigdy pomocy i wsparcia w najtrudniejszych etapach życia.
Zrezygnowałem z założenia rodziny aby żyć dla wspólnoty Kościoła a w zamian wspólnota Kościoła zapomniała że dla niej poświęciłem swoje życie.
Wiem że to przykre doświadczenie ale prawdziwe. Teraz przynajmniej czuje że życie mnie dotyka a nie rozpieszcza.
Potrzebuje czasu aby to wszystko przemyśleć

Pewien biskup który wiele lat przeżył na misjach napisał:
Kiedy człowiek pożyje jakiś czas na misjach, zaczyna zdawać sobie sprawę z tego, jak trudne jest pomaganie innym.
Na początku misjonarz nie rozumie kraju, w którym się znalazł, nie jest pewien, czy to, co robi, jest dobre.
W tych pierwszych trudnych momentach najważniejsze jest, aby misjonarz uczynił akt wiary: „Oddałem życie Chrystusowi, odtąd żyję z Chrystusem i przez Chrystusa, więc pozostanę tutaj i będę działał zgodnie z tym, czego Chrystus mnie uczy, co mi podpowiada i o co On sam mnie prosi”.
Wymaga to od misjonarza wielkiej wiary. Jeśli ktoś jedzie na misje z przygotowanym planem działania, lecz w planie tym nie ma miejsca na szacunek dla lokalnej kultury, na nic się to nie zda i niczemu dobremu nie posłuży.
Mówimy tu naprawdę o bardzo trudnych sprawach. Centralną prawdą dla misjonarza jest fakt, że to Chrystus jest Misjonarzem Boga, a Jego orędzie mówi, że być misjonarzem oznacza oddać siebie samego.
Autentyczność misjonarza ludzie zawsze poznają po tym, że jest on naprawdę oddany.
Kiedy na przykład polski misjonarz jedzie na Madagaskar i Malgasze widzą, że jest on całkowicie oddany ludziom, że ich kocha, że nie przyjechał z biznesplanem, ale ze szczerym pragnieniem, aby być dla nich niejako prezentem od samego Chrystusa, oni szybko to zauważą i docenią.
Czeka mnie kolejny etap w życiu - etap zawierzenia wypłynięcia na głębię.

Kapłan jest człowiekiem żyjącym samotnie po to, aby inni nie byli samotni. - Jan Paweł II

Czasami jesteś zmęczony drogą i szukasz miejsca w którym mógłbyś się zatrzymać. Cieszę się że ludzie do mnie piszą bo bardzo potrzebuje wsparcia tu potrzeba mocnej wiary. Na początku musiałem zapomnieć że jestem księdzem takim jak w Polsce ponieważ tutaj nie używa się sutanny a więc takiego widocznego dla ludzi na ulicy znaku przynależności do Boga. Choć kościół jest blisko i drzwi są otwarte to ludzie przychodzą do niego na msze tylko dwa trzy razy w tygodniu. I nawet jak chcę odprawić codziennie msze to jestem sam. To chyba jedna z najtrudniejszych dla mnie prób w życiu - zmierzenia się z samotnością w której trzeba odnaleźć ludzi i zgromadzić ich razem. I nie jest to tylko bariera językowa ale kulturowa i narodowa. Najbardziej brak tutaj wspólnoty nie tylko modlitewnej ale przede wszystkim wspólnoty życia. No wiesz sam gotuje mieszkam też sam. Tak więc muszę zapomnieć o miłości własnej a dojrzeć do odpowiedzialności za życie ludzi którzy mnie otaczają. Wierz mi że nie jest tu łatwo ale jeżeli taka ofiara i poświęcenie ma przynieść lepsze dobro i wiarę to tak chce żyć. Prosze piszcie do mnie czasami bo wtedy choć troche czuję się potrzebny. Zawsze możesz napisać mi jakąś intencje do modlitwy czy na różaniec. Bóg daje że moja modlitwa jest wysłuchana.

autostrada do nieba

(Ez 17,22-24) Tak mówi Pan Bóg: Ja także wezmę wierzchołek z wysokiego cedru i zasadzę, z najwyższych jego pędów ułamię gałązkę i zasadzę ją na górze wyniosłej i wysokiej. Na wysokiej górze izraelskiej ją zasadzę. Ona wypuści gałązki i wyda owoc i stanie się cedrem wspaniałym. Wszystko ptactwo pod nim zamieszka, wszystkie istoty skrzydlate zamieszkają w cieniu jego gałęzi. I wszystkie drzewa polne poznają, że Ja jestem Pan, który poniża drzewo wysokie, który drzewo niskie wywyższa, który sprawia, że drzewo zielone usycha, który zieloność daje drzewu suchemu. Ja, Pan, rzekłem i to uczynię.

Życie jest drogą - to droga w poszukiwaniu Boga - zostać w dzisiejszych czasach misjonarzem podobne jest to przeszczepienia gałązki z jednego drzewa do drugiego. Soki tego nowego drzewa zaczynają przenikać szczepkę i tylko Bóg wie czy się przyjmie i jaki wyda owoc. Przeniknięci tą Boża miłością płynącą z krwi naszego Pana każdego dnia na ołtarzu przemieniamy swoje życie tak aby przyniosło dobry owoc.

Potrzebujemy odpoczynku, aby nabrać sił do pracy.
Bywa jednak, że wypoczęci nie mamy sił do życia.
Brak perspektyw, celu, a także porażki i niepowodzenia sprawiają,
że zaczyna nam brakować nadziei.
"Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni jesteście, a Ja was pokrzepię.
" Jezus, nasz Zbawiciel, przywraca nam siły. Zaprasza nas, byśmy z Eucharystii zaczerpnęli moc, która pozwoli nam żyć i stawiać czoło codziennym trudnościom i wyzwaniom. Byłoby pięknie każdego dnia na mszy świętej z wami

Gruźlica i rak nie są najpoważniejszymi chorobami. Uważam, że dużo poważniejszą chorobą jest być nie chcianym, niekochanym.
Ból, którego doznają ci ludzie jest bardzo trudno zrozumieć, przeniknąć.
Myślę że jest to coś przez co przechodzą ludzie na całym świecie, w każdej rodzinie, w każdym domu.
Matka Teresa z Kalkuty.

Życie misjonarza to wypłyniecie na małej łódeczce przez wielki ocean w drodze do człowieka.
Pomimo sztormów i przeciwności dociera on do lądu obcego kraju na którym jest podobnie jak na bezludnej wyspie.
Porozumienie z ludźmi jest nie możliwe bo uważają go za obcego.
Pozostaje samotność i modlitwa. Powstaje pragnienie spotkania z drugim człowiekiem i wspólna modlitwa.
Ale ta chwila nie nadchodzi nawet po latach czekania

Kłopoty które tak często boleśnie nas dotykają są wynikiem obojętności.
Na prawdę czasami trudno jest komuś się pozbierać i je przezwyciężyć bez pomocy innych ludzi.
A więc do dzieła wystarczy czasami ciepłe słowo a już możesz odmienić dzień kogoś bliskiego

Pustynia duchowa w życiu